| |
Ojciec mój - artysta malarz Stanisław Kochanek uprawiał malarstwo portretowe, pejzażowe oraz sakralne, a także rysunek, karykaturę, scenografię, grafikę i rzeźbę. Od najmłodszych lat brałem czynny udział w ojca działalności artystycznej. Z lat dziecinnych pozostały mi portrety rysowane kredką lub ołówkiem, których byłem wdzięcznym modelem. Z okresu moich studiów mam portret olejny (1969r.). Drugi portret olejny, który jest eksponowany w mojej prywatnej kolekcji, był malowany już w okresie mojej pracy zawodowej (1978r.). Ojciec był przede wszystkim malarzem i rysownikiem. Uprawiał, jak już wcześniej wspominałem również rzeźbę. W swoich rozważaniach o malarstwie i rzeźbie uważał, że rzeźbienie jest znacznie łatwiejsze od malowania. Mówił, że artysta rzeźbiąc ma bezpoźredni kontakt z przestrzenią, z kształtem i perspektywą. Malarz ma dużo trudniejsze zadanie, ponieważ na płaszczyźnie musi, operując światłocieniem i kolorem, stworzyć wrażenie głębi i plastyczności bryły. Niezależnie od tego rzeźbiarz praktycznie nie operuje w swojej pracy kolorem. Teza ta wydaje się być prawdziwa, biorąc pod uwagę, z jaką swobodą i w pewnym stopniu łatwością wykonał mój ojciec model pomnika M. Kopernika z gliny, korzystając z wcześniej wykonanych projektów rysunkowych. Model w glinie zamieniono (odlano) następnie na identyczny w gipsie, z tego gipsowego wykonano odlew w brązie, który jest postawiony na granitowym postumencie w centrum miasta Krosna. Osobiście brałem udział w tym przedsięwzięciu twórczym artysty. Uczestniczyłem w większości wystaw, w których udział miał mój ojciec. Byłem tym uprzywilejowanym, że dzięki ojcu poznałem wielu współczesnych artystów, a nawet bywałem w ich pracowniach. Pozostawiło to w mojej świadomości szereg refleksji na temat sztuki. Sztuka powinna być partnerem uczuć ludzkich. Musi wyzwalać u osób oglądających, bez względu na ich wiek, pochodzenie społeczne i wykształcenie, uczucie zadowolenia, dumy i patriotyzmu. Tylko sztuka realistyczna potrafi pokazać piękny niepowtarzalny polski krajobraz, zabytki i nowe budowle oraz człowieka. Abstrakcja może wyzwolić smutek, przerażenie, a nawet wstręt. Z mojego założenia nie jest to sztuka - można ją jedynie uważać jako eksperyment i poszukiwanie form, które powinno odbywać się tylko w pracowni twórcy. Realizm to jest istota sztuki. Malarstwo to ma sens humanistyczny poprzez ciągły kontakt z historią i przyrodą. W przeciwieństwie do abstrakcjonistów, z właściwym im kultem snobizmu i pełnej pogardy dla zwyczajnego odbiorcy, z ich skłonnością do mędrkowania i oryginalności, artysta konsekwentnie szerzy sztukę realistyczną w społeczeństwie. |
|
|
|
|
|
[Strona główna] [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] |
|